Rokend rubber, hijgende herten en overh oliebollen

Bijkomend van een weekend klimmen en klauteren in Cederberg zit ik me te bedenken dat ik eigenlijk wel aardig wat te vertellen heb. De laatste weken zijn gigantisch snel gegaan. Vooral de maand December, met de nodige feestdagen, vloog voorbij alsof er wind kracht 19 woedde in Kaapstad. Uiteraard waren we hier in huize Tivoli de kerstdagen niet vergeten en hebben dit dan ook uitgebreid gevierd. Om te beginnen kerstavond. Dit werd gevierd in het naburig gelegen Stellenbosch. Naast de nodige staplocaties kan je hier ook heerlijk eten. Het restaurant Spier werd uitgezocht door de plaatselijke voedsel- en wijnkenners waar we onze rammelende buikjes konden vullen met heerlijke eten. Uiteraard werden de toetsjes niet vergeten en daar heb ik vooral extra van genoten. Op 1ste kerstavond stond er een heus, huiselijk Tivoli menu op het programma. Iedereen kreeg een taak om wat te maken waarbij de lekkerste en creatiefste gerechten boven tafel kwamen. De keuken zag er uit als een plaatselijke voedselstortplaats, maar ook deze avond was weer zeer geslaagd. Op 2de kerstdag maakt iedereen zich op voor het kerstontbijt, verzorgt door Coen en mij. Ik moet zeggen dat ik van te voren niet hadden gedacht dat we er zo een kunstwerk van konden maken. Inclusief puddingbroodjes, vers fruit, krentenbrood en knakworsten genoot iedereen zichtbaar van het ontbijt. Zonder sneeuw, ijs en erwtensoep maar wel met zomerse tempraturen en heerlijk eten de kerstdagen vieren in Kaapstad. Het blijft een bijzonder fenomeen. Iets wat menig student hier niet snel zal vergeten.

Het kerstontbijt was nog niet opgeruimd of de volgende activiteit stond alweer op de planning; koffers inpakken. De volgende dag vertrokken Coen en ik namelijk naar de andere kant van Afrika om daar dieren te gaan spotten in het Krugerpark. Een reusachtig safaripark aan de grens van Mozambique wat ongeveer 2.2 miljoen hectare groot is. Het mooie van dit park is dat het 100% puur natuur is. Er worden geen beesten gevoed of apart gehouden van de rest in tegenstelling tot vele andere safariparken. Alle mooie natuurfilms van National Geographic zouden zich dus zomaar in het Krugerpark kunnen afspelen. Persoonlijk keek ik er al weken naar uit aangezien het toch wel één van de hoogtepunten van ons verblijf is. Je hoort er veel indrukwekkende verhalen over en met name het spotten van de BIG5 (Neushoorn, luipaard, buffel, olifant en de leeuw) is een must. We vlogen eerst naar Johannesburg om vervolgens een auto te huren en naar het Krugerpark te rijden. De vlucht werd uitgevoerd door 1time, een locale ijzerboer die toevallig nog een paar wielen en twee straalmotoren over had. Aangezien ik altijd al eens een keer in de cockpit had willen zitten tijdens een vlucht vroeg ik de stewardess op mijn vriendelijkste Engels of ik de piloten mocht vergezellen tijdens de landing. Na enig overleg, en tot mijn eigen verbazing, was dit geen probleem en mocht ik plaatsnemen in de cockpit. Ik vroeg nog of ik de kist mocht landen, maar dat vond de piloot helaas niet zo een strak plan. Wel mocht ik het gas bedienen, uiteraard op zijn aanwijzingen. Hele aardige piloten overigens die me alles vertelde over de landingsprocedure, vliegroute, communicatie met de verkeerstoren enz.

Hieronder nog enkele filmpjes tijdens het vliegen en van de landing:

http://www.youtube.com/watch?v=HPhOgmY31is&context=C32844efADOEgsToPDskKndb5awN9h1SCtXOEuq5Pn

http://www.youtube.com/watch?v=z-NPEOT2seg&context=C35e406eADOEgsToPDskIHp7yTQl-ATF627RWK6vdY

http://www.youtube.com/watch?v=TrrkrIoovfQ&context=C3979a72ADOEgsToPDskIIP-AkfFFOSya8jjbY8UQv

Toen we veilig geland waren vervolgende we onze weg naar budget autoverhuur. Na enig papierwerk ingevuld te hebben wilde deze vriendelijke baliemedewerkster ons een Opel Corsa aansmeren terwijl we een Toyota Corolla hadden geboekt en hadden daar ook voor hadden betaald. Volgens mij had dat vrouwtje nog nooit het verschil gezien tussen die twee auto’s want ze sprak over een vergelijkbare auto terwijl de Corolla toch bijna twee keer zo groot is. En het mooie is dat ze nog genoeg Corolla’s hadden staan. Stelletje jakko’s. Na de auto grondig te hebben onderzocht op eventuele, niet gerapporteerde schade reden we met volle toeren richting Johannesburg. We hadden al wel het één en ander gehoord van deze stad, waarbij de positiviteit ver te zoeken was, maar wat we daar aantroffen brak werkelijk elke Friese boer z’n klomp. Het was de smerigste, sfeerlooste en verpauperde stad waar ik ook ben geweest. Ik heb me in Kaapstad nog nooit een moment onveilig gevoeld, maar dit was in Johannesburg het tegenovergestelde. Mensen keken je aan van wat doe je hier en we hebben in de stad zelf denk twee blanken toeristen gezien. En die waren nog de weg kwijt ook volgens mij. Je kan zelfs je auto niet uit omdat het gewoon te onveilig is op straat. Zeker wanneer je met een camera in je hand loopt want die kan je na 3 meter al vaarwel zeggen. Een taxichauffeur vond het zelfs nodig om een mes te trekken terwijl we in de auto zaten. Hij vond dat ik geen foto’s mocht maken van de stad en maakte dat duidelijk door even met z’n kapmes te zwaaien richting ons.

De verhalen logen er allemaal niet om en dus gingen we dit keer met spinnende banden richting het 400 km verder gelegen Krugerpark. De eerste nacht sliepen we in een tent, net buiten het safaripark. Hier vertrokken we de volgende morgen weer vroeg om de eerste olifanten en giraffe wakker te zien worden. In het park zelf is het niet toegestaan om uit je auto te gaan maar dat namen wij niet altijd even serieus. Na een paar kilometer stonden er paar olifanten dichtbij de weg en daar dacht ik even een paar fotootjes van te kunnen schieten. Dat kostte dus bijna me voortanden toen ik iets te dichtbij kwam. Snel maar weer terug naar de auto voordat ik dadelijk 5 ton olifant op me rug heb. Je maximum snelheid is op veel plekken 40/ 50 km per uur. Vooral omdat er zomaar een neushoorn of tijger uit de bosjes de weg op kan springen en je niet veel kunt spotten als je harder rijd. Hierdoor duren de afstanden wel vrij lang en doe je zomaar 5 uur over 80 km. Maar het is allemaal zeker de moeite waard want je ziet schitterende dieren in ‘ real nature’. Luipaarden, neushoorns, olifanten, tijgers, bokken, nijlpaarden, krokodillen enz. Teveel om op te noemen eigenlijk. De tweede nacht sliepen we in een kamp in het Krugerpark waar we een geinig rieten hutje hadden. S’ avonds stond de sunset drive op het programma waarbij een gids ons drie uur lang rondleidde door een gedeelte van het park. Normaalgesproken komen dieren dan meer tot leven en gaan ze op zoek naar eten. Vooral de leeuwen kunnen dan nogal spectaculaire beelden opleveren, maar helaas hadden ze er bij ons niet veel zin. De volgende dag gingen we weer vroeg op om het andere deel van het park te bezichtigen. Ook hier kwamen we weer mooie beesten tegen en werden er schitterende plaatjes geschoten voor het thuisfront. Dit was tevens ook onze laatste dag in het Krugerpark en voor het donker werd zette we koers richting ons laatste hostel. Dit lag in Hazyview, een plaatsje net buiten het park, en dichtbij onze volgende stop: de Blyde River Canyon. Dit is een prachtig stukje natuur wat bestaat uit verschillende kloven, watervallen en diepe groeven. Je staat boven aan een grote kloof met een paar duizend meter onder je rivieren en mooie groene natuur. Onder het mom van een beeld zegt meer dan duizend worden zal ik eerdaags even wat foto’s uploaden zodat jullie hier een goed beeld van hebben. Toen ook dit stukje Afrika was bezichtigd reden we weer terug naar het vliegveld waar om 22.00 het vliegtuig richting Kaapstad vertrok. Ook mocht ik tijdens de terugvlucht mee in de cockpit. Misschien was dit nog wel mooier dan overdag om Afrika van bovenaf verlicht te zien. Zeker met Kaapstad in de verte gaf dit een prachtig beeld. Toch misschien nog maar een paar jaartjes verder studeren na VTM…

Al met al was het een sensationele safari met toch weer een grote ervaring rijker. Bij terugkomst in onze eigen vertrouwde stad stond alweer het volgende spektakel voor de deur; Oud & Nieuw. Geen klein bericht natuurlijk. Ook hier in Kaapstad worden er jaarlijks grote feesten georganiseerd waarbij we nog druk moesten discussiëren naar welk feest we zouden gaan. Op oudejaarsavond luidden we de avond in met een traditionele braai waarna we omstreeks 11 uur onze weg vervolgde richting Waterfront. Hier stond een groots 5fm feest op ons stond te wachten. Een beetje vergelijkbaar met een feest in Nederland alleen dan in de buitenlucht en het vuurwerk was in iets mindere kilo’s aanwezig. Ik had nog een belletje gepleegd naar de lokale legerbasis voor een paar bommen en granaten, aangezien er niks in de stad te vinden was, maar daar stemde de commandant niet mee in helaas. Kali en karbiet was hier ook niet te verkrijgen dus zelf gaan knutselen zat er dit jaar ook niet in. Weet je in ieder geval wel dat je al je 10 tenen na oud & nieuw ook nog hebt. Om 12 uur werd met veel vreugde, champagne en toch ook een beetje vuurwerk het nieuwe jaar ingeluid. Het blijft toch ook bijzonder om zoiets mee te maken hier in Kaapstad ondanks ik hier totaal niet het idee had dat het oud & nieuw was. Het feest was zeker geslaagd alhoewel ze op het gebied van eventmanagement nog een hoop kunnen leren hier. Het bier was na twee uur al op en de Savanna (een soort Jilz 2.0) was na een uurtje al op. En dat terwijl Savanna de hoofdsponsor van het feest was. Af en toe snappen ze er ook helemaal geen pepernoot van hier. De volgende dag moesten we weer vroeg uit de veren voor een Nieuwjaarsduik! Georganiseerd door de Nederlandse Club van Bejaarden hier in Kaapstad en gesponsord door Unox. Alhoewel de mutsen nog in Jo’burg waren en de erwtensoep nog in Eindhoven stond. Maargoed het idee was er en uiteraard ook leuk om een keer mee te maken. Ik was toch even bang dat ik de oliebollen moest gaan missen dit jaar maar die waren gelukkig wel in grote getallen aanwezig.

Nog bijkomend van oud & nieuw en de Nieuwjaarsduik, stond afgelopen weekend alweer de volgende trip op het programma. Dit keer stond de TomTom ingesteld op Cederberg waar we met z’n 5e heen gingen. Een plaatsje op ongeveer drie uur rijden richting het binnenland. Het gebied staat bekend om de mooie omgeving en het beklimmen van, jawel de cederberg. Alhoewel de omgeving vooral bestaat uit zand, zand en nog is zand. Oja en hier een daar nog een paar stenen en bergen. Ook zijn er verschillende grotten te bezichtigen waar muurtekeningen van duizenden jaren oud in gegraveerd zijn. Er staat precies één hostel in de weinig omgeving dus veel keuze voor een overnachting hadden we ook niet. Maar we hadden niks te klagen met een zwembad, de vriendelijkste mensen die je maar kunt voorstellen en ik heb denk ik wel een van de lekkerste spareribs ooit op. We hadden overigens geen telefoonontvangst, maar wel wifi. Omdat de wifi kabels boven de grond liggen en het kwik overdag nog wel eens tot de 40 graden of hoger kan stijgen, kan het nog weleens voorkomen dat de kabels letterlijk oververhit raken en je dus helemaal geen contact meer met de buitenwereld hebt. Zaterdag verzamelden we alle moet bij een om de reusachtige cederberg te gaan beklimmen. 20 liter water, genoeg zonnebrand en voedsel mee en wij waren er klaar voor. Uiteindelijk vijf uurtjes gedaan over de tocht met een klim van toch zo’n 1000 meter. Naast het gedeeltelijk aangelegde pad werden onze klim - en klauterkunsten soms ook aardig op de proef gesteld. Grotten, rotsen niks was te gek voor ons. Maar het was het zeker waard want boven had je een prachtig uitzicht en uiteraard een voldaan gevoel. Zondag de muurschilderingen bekeken en een middagje bij het zwembad koude gerstenatjes gedronken. Eigenlijk gewoon het ideale leventje. Overigens waren we blij dat onze Vw Chico, met inmiddels 220 duizend km op de teller, het uitgehouden heeft op 60 km grind en gravel pad. Als je daar autopech hebt zonder telefoonsignaal en 2 voorbijkomende auto’s per dag heb je toch een redelijk probleem.

Afgelopen maandag hebben we na 4,5 maand dan toch eindelijk ook het Robbeneiland bezocht. Dit blijft toch een interessant stukje geschiedenis en iets waar je wel moet geweest zijn hier. Verschillende cellencomplexen kwamen aan bod waaronder die van Nelson Mandela. Veruit de bekendste gevangene die daar heeft gezeten. Overigens is hij niet vrijgelaten vanaf het Robbeneiland wat veel mensen denken maar na zijn verblijf daar verplaatst naar een andere gevangenis.

Tot zover weer deze aflevering van ‘De groeten terug’. Ondertussen is het pannenkoekenbeslag al in de maak en kunnen we straks weer genieten van flying flapjacks en vanavond staat een avondje uit met Lon en Sas op het programma dus dat beloofd wat..

Houdoeeee x