Casa del teriyaki & Max MOH thee! Suppp

Het was even rustig op de afdeling reisverslagen, maar de ervaringen worden er uiteraard niet minder om. Journalistiek Nederland kon de druk nu toch echt niet meer aan en ik heb gelukkig ook wat tijd gevonden om het een en ander op digitaal papier te typen. Ik moet jullie oprecht bekennen dat ik de laatste maanden van m'n vorige reis geen reisverslagen meer heb getypt. Nieuw Zeeland en Australië was zo gaaf dat ik gewoon geen tijd voor had. Slechte smoes eigenlijk, maar het is toch echt waar. Ondertussen zijn we alweer een paar maanden verder en miste ik het reizen zo erg dat ik maar weer een ticket richting Aussie had geboekt. Ook mede omdat ik nog een Working Holiday Visa had. Eind september streek ik neer in het land van de kangoeroes, rugby, mooie stranden en uiteraard de overheerlijke hamburgers. Van te voren had ik al contact gehad met een Irish Pub in Melbourne over de mogelijkheden om daar te werken. Nu leven ze in Aussie iets meer met de dag dan in Nederland en vooruit plannen doen ze niet zo vaak. Het kwam er op neer dat ik maar langs moest komen als ik aangekomen was en tijd had. Dat laatste heb je in principe meer dan genoeg als je op vakantie bent. Nadat ik enigszins was bijgekomen van de 22 uur durende vlucht had ik een job interview, lees: een gesprek van 10 minuten onder het genot van een pint of Guinness. Helemaal suup en een paar dagen later stond ik zelf maximaal Guinness en Kilkenny te tappen. In het begin had ik nog wel wat moeite om m'n Ierse en Schotse collega's te verstaan aangezien ze nogal met een strong accent praten en je soms het idee hebt dat ze een compleet andere taal spreken. Een spoed cursus Iers-Engels deed gelukkig wonderen en zo was ik hier redelijk snel ingeburgerd. Vervolgens opzoek gegaan naar een appartement in de stad. Na een paar huizen bezocht te hebben kwam ik er achter dat de meeste gevuld waren met de welbekende pinda's. Bij binnenkomst ontkomt je niet aan de noodle of rijst lucht en weet je dus gelijk al wat hier dagelijks op het menu staat. Uiteindelijk een leuk appartement gevonden in het centrum van Melbourne met vijf huisgenoten. Eentje hiervan was een local Aussie en de rest sushi pinda's uit Japan en Samsung pinda's uit Zuid-Korea. Prima lui verder die op z'n tijd van een biertje hielden. Het mooie hiervan is wel dat hun prei lichaam niet zo goed tegen alcohol kan en ze na een paar glazen Spa Goud al ongeveer onder de tafel liggen en niet meer weten hoe ze heten. De avond duurde dus vaak niet heel lang in 'Casa Del teriyaki'. De reden dat ik mede dit appartement had gekozen is omdat er een zwembad, sauna, spa-pool en gym bij zat. Geen klachten dus. De eerste keer dat ik me zwembroek aantrok vroeg ik aan me huisgenoten of ze meegingen. Vervolgens keken ze me aan van: wil je me dood hebben ofzo? Was ik ff vergeten dat die lui nog nooit zwemles hebben gehad en waarschijnlijk straight naar de bodem zullen zakken. Ze vroegen nog of ik ze zwemles wilde geven maar dat heb ik maar ff afgewezen want dan ben ik over 5 jaar nog bezig vrees ik.

Zo had ik na bijna week m'n plekje aardig gevonden in de muziek & cultuur stad van Australië. Alleen het aantal werkuren wat ik bij de Ierse pub kon maken per week was iets minder dan ik in gedachte had. We waren met best veel personeel, zeker voor een kleine kroeg als deze. Soms stonden we met meer mensen achter de bar dan voor de bar en soms werd je gebeld of je kon komen werken omdat het zo druk was terwijl je net in de spa pool zat met een biertje. Aangezien ik toch wel graag ergens full time wilde werken en de nodige dollartjes nodig had voor mijn vakantie naar Malaysia besloot ik na vier weken terug te keren naar m'n vorige job: de buxus farm. Hier heb ik in februari en maart van dit jaar ook gewerkt en dat beviel meer dan prima. De owner had me in de weken daarvoor al laten weten het steendruk te hebben dus ik kon zo beginnen en max uren maken. Van Max Guinness tappen en Irish Pie's serveren stonden ik nu Buxus platen met veel liefde te onderhouden. Als je eenmaal in het werk ritme zit gaat de tijd vreselijk snel en voordat ik wist was het alweer eind november en tijd voor het volgende avontuur: Malaysia. Dit deed ik niet in m'n eentje, maar met de inmiddels wereldberoemde reiziger, BNN 101 op reis presentator en goede maat Ruud van Mil. De vorige reis samen door Azië was zo goed bevallen dat we niet lang hoefde na te denken over een volgende uitdaging in dit werelddeel. De bierprijzen, het aantal gezellige mede backpackers en zeker de plaatselijke pinda's deden het er toe om weer naar Azië af te reizen. Op 25 november omhelsde we elkaar op Kuala Lumpur Airport en kon onze nieuwe trip van start gaan. We verbleven eerst een paar dagen in KL om weer ff te wennen aan onmenselijke temperaturen en de hoge huminity. In deze miljoenenstad vind je onder andere de bekende Petrona Towers van het grootste bedrijf in Malaysia: Petrona. De grootste gas en benzine leverancier in het land. Verder viel ons op dat alles beter geregeld en georganiseerd is qua infrastructuur, openbaar vervoer en hygiene dan bijvoorbeeld Bangkok of Hanoi. Ook is het niet zo een chaos met verkeer als in vergelijkbare Aziatische steden wat het zeker makkelijker maakt om de stad te verkennen. Waar je in Hanoi 8 miljoen brommers hebt rondrijden, rijden er in KL zeker de helft minder rond. Nu zal je denken: met zoveel brommers kan je er vast wel ergens 1 huren.. Maar helaas kan dit nergens gezien de verkeersveiligheid. Zelfs nadat we de lokale brommer pinda verteld hadden al jaren lang brommer ervaring hebben kregen we hem nog niet mee. Maar heel gouw weg hierzo want zonder Honda schakelbrommer maak je ons niet bepaald vrolijk. Malaysia bestaat voor ongeveer driekwart uit jungle en in één van deze reusachtige jungles was onze volgende stop: Taman Negara. Het schijnt het oudste tropisch regenwoud op aarde te bennen met inmiddels een leeftijd van 135 miljoen jaar en een oppervlakte van 4000 vierkante kilometer. Jullie begrijpen dat we de opening van dit park net hebben misgelopen... Tussen de ontelbare bomen en planten gingen we opzoek naar dieren van formaat: olifanten, tijgers, zwarte panters en cobra slangen aangezien die hier schijnen te leven. Met een kapmes van groot formaat, een .50 pistool en een pijl & boog op zak waagde we ons into the jungle. Achteraf was dit grof geschut niet echt nodig want na twee dagen en een spookachtige nacht in een boomhut was het grootse formaat beest wat we zijn tegengekomen een bloedzuiger, een wandelende tak en niet te vergeten 300 miljoen muggen. Daar ga je opzich wel voor naar Malaysia.. Uiteraard was het wel een hele mooie tocht en zijn we wat wijzer geworden over hetgeen wat er in een rainforest leeft. Onze weg vervolgende we richting Cameron Highlands waar zich de beroemde theeplantages bevinden. Aangezien wij nogal gek zijn op thee hadden we gelijk maar een thee proeverij gedaan met bijzondere smaken. Een keer wat anders dan een bierproeverij bij de Heineken Expierence. De thee die ze hier verbouwen staat beter bekend als BOH thee. Uiteraard hadden wij er bij binnenkomst gelijk MOH thee van gemaakt om nog een beetje het Westlandse gevoel te krijgen bij het drinken hiervan. Ik heb inmiddels vernomen van de eigenaar dat MOH thee overal verkrijgbaar is in Malaysia.. Daarnaast staat Cameron Highlands bekend om het mooie landschap van kilometers grote theeplantages. Hier en daar zie je een pinda hoed boven de bomen uitsteken wat er op duid dat ze druk aan het plukken zijn. Dat moet ook wel want de gemiddelde inwoner drinkt zo'n vijf tot tien koppen thee per dag.

Na deze bijzondere plek scheurde we verder naar het eiland Penang. De eerste echte toeristische plek in Malaysia waar we hoopte wat mede backpackers tegen te komen. Helaas waren deze niet in hele grote getalen aanwezig. Gelukkig hadden we wel een party hostel gevonden met een te gekke eigenaar die ons overal mee naar toe nam. We twijfelde nog even om in het Hard Rock Hotel te verblijven gedurende drie dagen, maar dat keurde onze boekhouder niet goed gezien de prijs van zo'n 150 euro per nacht. Zelfs nadat we met de manager gebabbeld hadden hem duidelijk maakte dat we vorig jaar in Hard Rock Café Saigon hebben gespeeld, en dus wereld beroemd zijn, kregen we geen euro korting. Een biertje in het Hard Rock Café kost overigens ook gewoon 10 euro.. Geen geld, waar kan ik betalen?! Niet echt een concept wat is weggelegd voor de lokale pinda met een gemiddeld maandinkomen van 50 euro. Nadat we dit eiland op onze Honda brommer hadden verkend en de lokale kroegen de dagelijkse bieromzet flink hebben zien stijgen startte we onze hovercraft naar het volgende bounty eiland: Langkawi. Dit staat naast de mooie stranden bekend om de 'duty free' producten. Alles wat je hier koopt, inclusief bier, is een heel stuk goedkoper aangezien je geen tax hoeft te betalen. Gelijk maar ff een vat pils besteld bij de eerste kroeg die we tegenkwamen.. Hadden we in ieder geval genoeg voor de komende paar uur. Gelukkig waren hier wel grote getale backpackers aanwezig waardoor we ons al snel thuis voelde. Over de mooie stranden was niks gelogen. Met een graadje of 30 was het hier prima vertoeven. Ook waren we inmiddels toen aan wat ruigheid. Als eerste maximaal gassen over het water met een opgevoerde pinda waterscooter en de volgende dag scheuren op een Kawasaki 900cc aka Harley Davidson motor. Motorrijbewijs? Neejoh ben je gek, zolang je hem maar niet in drie delen terugbrengt. Priemmmm!! Verder was het nachtleven hier redelijk bruisend. Zal wellicht iets te maken hebben met het tax vrije alcohol. Na een paar dagen genieten en gezelligheid stapte we in het vliegtuig terug naar Kuala Lumpur om vervolgens koers te zetten richting het andere gedeelte van Malaysia: Borneo. Hier zullen we de komende weken van onze reis voortzetten.

Na twee weken in het land van de orang-oetans en thee plantages kunnen we stellen dat het een hele andere reis is dan de vorige Asia Trip die we maakte. Zo zijn de bierprijzen flink hoger. Na Noorwegen kennen ze hier het hoogste percentage accijns op alcohol in de hele wereld. Dit heeft mede te maken met het feit dat het een Moslim land is en die geen alcohol mogen drinken. Overigens is het hier niet zo streng als in andere moslim landen en mogen vrouwen zelf bepalen of ze een hoofddoek dragen en worden ze gelukkig minder onderdrukt dan voorheen het geval was. Buiten het feit dat ze moslim zijn, zijn het ongelofelijk vriendelijke mensen en zijn ze altijd bereid om je te helpen. Wat ook een heel groot voordeel is, is dat bijna iedereen Engels kan spreken. Van jong tot oud. Een groot verschil met bijvoorbeeld Thailand waar het Engels onder de bevolking matig is. Malaysia heeft een grote diversiteit aan natuur. Van bounty witte stranden tot reusachtige regen oerwouden. En daarnaast overheerlijk eten, zolang de vlammen niet uit je neusgaten komen. Kortom; weer een top reis tot dusverre!